رابطۀ منابع قدرت مربیان با فضای ترغیبی، تعهد و موفقیت ورزشی بوکسورهای نوجوان ایرانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ منابع قدرت مربیان با فضای ترغیبی، تعهد و موفقیت ورزشی بوکسورهای نوجوان ایرانی بود. روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی و جامعۀ آماری کلیۀ بوکسورهای حاضر در مسابقات قهرمانی بوکس نوجوانان ایران سال 1394 بود (296 بوکسور). جامعه به‌روش تمام‌شمار به‌عنوان نمونه درنظر گرفته شد. ابزار، پرسشنامه‌های استاندارد منابع قدرت سوسمان و دیپ (1989)، درک موفقیت ورزشی رابرتز و ترشر (1998)، تعهد ورزشی اسکانلان و همکاران (1993)، و جو انگیزشی سایفریز و همکاران (1992) بود. روایی را 10 نفر از متخصصان تأیید کردند و پایایی با آلفای کرونباخ به‌ترتیب 0/72 ، 0/92، 0/93 و 0/86 تأیید شد. برای تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (k-s، فریدمن، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. نتایج نشان داد قدرت تخصص در بین منابع قدرت دارای بالاترین میانگین رتبه‌ای (3/62) است. همچنین بین منابع قدرت اجبار و تخصص با موفقیت و تعهد ورزشی رابطۀ منفی معنا‌داری وجود داشت (05/0≥ P) و بین ابعاد فضای ترغیبی با موفقیت و تعهد رابطۀ معنا‌داری مشاهده شد (05/0 ≥P). توصیه می‌شود مربیان از قدرت تخصص بیشتر از سایر منابع قدرت برای افزایش موفقیت و تعهد بوکسورهای نوجوان در فضای ترغیبی مناسب استفاده کنند.